TOPICS

Με σημείο εκκίνησης τον προβληματισμό της για την επικοινωνιακή και κοινωνική διάσταση του καλλιτεχνικού της έργου, η Μπία Ντάβου (1930-1996), από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, συλλαμβάνει ένα σειριακό σύστημα ανάπτυξής του. Η καλλιτέχνιδα συγκροτεί ένα σύστημα αρχών, ένα αυστηρό modus οperandi που βασίζεται στην οργάνωση των στοιχείων των έργων της σε αριθμητικές ακολουθίες, όπως η σειρά Φιμπονάτσι και το δυαδικό σύστημα. Σύμφωνα με το προκαθορισμένο αυτό σύστημα, η καταγραφή και απεικόνιση των δομικών στοιχείων γίνεται σε σειρές, καθεμιά από τις οποίες προκύπτει από τη σχέση των δυο προηγούμενων. Οι ακολουθίες αυτές είναι δυνατό να εφαρμοστούν σε μια πληθώρα παραλλαγών σε ατέρμονη ανάπτυξη, μέσω του σχεδίου, της ζωγραφικής, του κεντήματος πάνω σε διαγραμμισμένο χαρτί ή σε χαρτί αλληλογραφίας, σε τούβλα, σε λινάτσες κ.ά. … Η επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία δημιουργίας των έργων της και ιδιαίτερα η χειρωνακτική πρακτική του κεντήματος που εφαρμόζει, καθώς και η απεικόνιση των ακολουθιών Φιμπονάτσι, που δημιουργούν τριγωνικούς σχηματισμούς, προκαλούν συσχετισμούς με ιστία πλοίων και τη φέρνουν κοντά στο ομηρικό έπος της Οδύσσειας και στην ύφανση του πέπλου της Πηνελόπης. … Στη σειρά σχεδίων με τον γενικό τίτλο Σειραϊκές δομές 2. Οδύσσεια (1978-1981), η Μπία Ντάβου αντιγράφει στίχους από την Οδύσσεια του Ομήρου σε γεωμετρικό αλφάβητο, οργανώνοντάς τους βάσει αριθμητικών σειρών που δεν ακολουθούν το μετρικό σύστημα του ποιητικού συνθέματος. Η επιλογή των αποσπασμάτων της Οδύσσειας από την καλλιτέχνιδα επικεντρώνεται στο ταξίδι του ομηρικού ήρωα, δημιουργώντας παραλληλισμούς ανάμεσα στη διάρκεια της περιπλάνησης του Οδυσσέα και τον χρόνο της δικής της δημιουργικής πράξης.
— Τίνα Πανδή
— Σταμάτης Σχιζάκης
«Μπία Ντάβου», 2008. Διεμπειρίες. Ελλάδα, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, 2008